Kinderafdeling, relaxen en een bruiloft.

Hoi allemaal,

Na 1,5 week weer tijd voor een nieuw verhaal! Iedereen weer bedankt voor alle leuke reacties op mijn vorige verhaal.

Na terugkomst uit Mole National park op dinsdag (3 juli), zijn we op woensdag weer stage gaan lopen. We stonden die week met z’n tweetjes op de E.R. (eerste hulp). We waren met zijn tweeen gegaan op aanraden van onze voorgangers, omdat deze afdeling nogal heftig kan zijn met RTA’s (Road traffic accidents/verkeersongelukken).

Op woensdagochtend na de morningmeeting naar de E.R. gelopen, daar hebben we meer dan een uur gewacht voordat de E.R. dokter er was. Vervolgens hebben we met hem meegelopen, al snel bleek de E.R. ook een afdeling te zijn waar mensen opgenomen liggen. We gingen dus net als op alle andere afdelingen een ronde langs alle patiënten lopen. Er lagen vooral patiënten met malaria, HIV, longontsteking enz. Ook lagen er veel mensen met botbreuken en buikpijn; maar deze patiënten worden door de chirurgen gezien. Verder werden er ook nog een paar mensen gezien die zelf naar de E.R. waren gekomen, maar dit waren meer ‘huisarts’klachten, absoluut geen spoedeisende klachten dus. Tegen kwart voor 1 gingen we lunchen, we zouden over een half uur ongeveer weer terug zijn. Rond half 2 waren we terug, maar toen was de dokter nergens te vinden. Ook de verpleegkundigen wisten niet waar hij naartoe was. Dus wij maar weer wachten, we hebben tot ongeveer kwart voor 3 op hem zitten wachten, toen hebben we vervolgens ons nummer maar bij de verpleegkundigen afgegeven, zodat de arts ons kon bellen. Natuurlijk werden we niet meer gebeld.

Donderdag weer na de overdracht naar de E.R. gegaan, waar er opnieuw geen dokter te vinden was, wel zeiden de verpleegkundigen dat hij zo zou komen, dus wij maar weer wachten. Om half 11 hebben we nog maar een keer gevraagd waar hij bleef. Toen werd er gezegd dat hij niet meer kwam, maar dat er een andere arts naar de E.R. zou komen, deze zou er over ongeveer een kwartier zijn, mooi niet dus, om kwart voor 12 was er nog niemand, dus toen zijn we maar eerst gaan lunchen, toen we rond half 1 terugkwamen, waren de artsen van de interne afdeling er om alle patiënten op de E.R. te zien, dus toen zijn we daar maar mee meegelopen, alleen was dit ook niet zo’n succes, omdat er ook al 3 andere medische studenten meeliepen. Verder was de leuke specialist van de interne er ook bij, wat het ook niet leuker maakte. Dus dag 2 op de E.R. bestond voor het overgrote deel uit wachten….

Op vrijdag werd er in de ochtendoverdracht gemeld dat de dokter op de E.R. niet meer zou komen, omdat hij druk was met de voorbereidingen voor zijn huwelijk. Vanaf maandag zou er een andere arts de E.R. voor zijn rekening nemen. Er werd verder niets gezegd over de vrijdag zelf. Dus wij weer naar de E.R., dit keer hebben we een uurtje gewacht en zijn vervolgens terug naar huis gegaan, wel hadden we netjes ons nummer achter gelaten, zodat ze ons konden bellen zodra de arts er was. Om 11.15uur ging de telefoon, de arts was gearriveerd, dus zijn we terug gegaan naar de E.R. Vervolgens hebben we meegelopen tot 13.00uur, dit omdat we nog naar het postkantoor moesten en aangezien het postkantoor om 15.00uur dicht gaat, kon dit niet na stage. Onze week op de E.R. was erg kort, bestond uit veel wachten en we hebben welgeteld 1 acute buik gezien.

Vorig weekend hebben we vooral bijgeslapen, de was gedaan en onze kamer gestoft en gedweild en de bedden verschoond. Niet veel spannends meegemaakt dus.

Het eerste deel van onze stage (5 weken) bestond uit rotaties over alle afdelingen. Dit zit er inmiddels op, dus vanaf maandag mochten we kiezen waar we heen wilden. Ik ben afgelopen maandag begonnen op de kinderafdeling voor 4 weken, deze week heb ik de gewone afdeling gedaan, volgende week ga ik naar de Nursery (zuigelingen/couveuse afdeling) en de week daarop ga ik met de kindervisite op de E.R. mee. (ronde op de E.R. langs de daar opgenomen kinderen)

Maandag bleek dat het meisje met meningitis (hersenvliesontsteking), waarover ik eerder schreef, nog steeds opgenomen ligt. Ze is er heel slecht uitgekomen, ze heeft spasticiteit van de armen en benen ontwikkeld, ze kan waarschijnlijk niet horen, is zo goed als blind en kan niet praten. Ze opent de ogen wel, maar ze kan alleen maar een beetje jammeren en huilen. Dit was toch wel echt een teleurstelling voor mij, ik was toen zo blij dat ze het had overleefd, maar als ik haar nu zie…
Verder liggen er nog steeds veel kinderen opgenomen met ondervoeding en HIV. Er ligt nu een kindje opgenomen die zo ernstig ondervoedt is dat de huid begint af te vellen. De voedingsstoffen gaan vooral naar de belangrijkere delen van het lichaam.
Deze week ben ik ook maar eens begonnen met casussen verzamelen en uitwerken voor mijn verslag. De helft van onze stage zit er inmiddels al weer op, dus dat werd tijd.

Donderdag hadden we Christie en Mary uitgenodigd om bij ons te komen eten. Dit zijn 2 medical students uit Ghana, Christie studeert in de Oekraïne en loopt hier stage, Mary studeert wel in Ghana. ’S Middags zijn we eerst met hen naar de markt geweest, ze zouden ons laten zien waar we op de markt stoffen kunnen halen. Mijn horloge was ermee opgehouden, dus toen heb ik direct even gevraagd of ze wisten waar ik een nieuwe batterij kon kopen. Dus even voor 1 cedi (40 eurocent) een nieuwe batterij in mijn horloge laten zetten. Margje heeft 2 stoffen gekocht om er jurkjes voor de bruiloft van haar beste vriendin van te laten maken.
’s Avonds hebben we met zijn allen gegeten. Het was een erg gezellige middag/avond!
(zie foto).

Aankomende week moeten we ons visum gaan verlengen, toen we in Ghana aankwamen hebben we een stempel op ons visum gekregen voor 60 dagen, deze verloopt op 31 juli. Aangezien we niet op het allerlaatste moment willen gaan verlengen, hebben we besloten om aankomende vrijdag naar Sunyani te gaan om hem te verlengen, mooi een dagje langer weekend :p. Dus wij naar de Administrator om een ‘letter for extension’ te vragen, deze heb ik afgelopen vrijdag weer opgehaald, alleen toen bleek dat veel fouten in de brieven zaten. Ze hebben mijn achternaam met een z geschreven; Beumez en ze hadden Margie geschreven in plaats van Margje. Ik heb alle fouten verbeterd en ik kon dan later weer terugkomen om de goede op te halen. Dus ik later de goede opgehaald. Ik had alleen verder niet de inhoud van de brief gelezen… Dat was dom. Toen ik ze uit de envelop haalde om ze te lezen bleek dat de data niet klopten! Er stond bij mij in; graag visum verlengen tot 22 juni! Terwijl het 7 september moet zijn. Goh wat heeft mevrouw de secretaresse toch goed opgelet toen ze de brieven maakte… Zucht. Nu maandag maar weer nieuwe laten maken….

Ook hebben we sinds vorig weekend een ander irritant probleem: onze douche wil niet meer uit! De kraan is doorgedraaid, waardoor de douche gewoon blijft stromen en er liters water verloren gaan. Wij de Estate Officer bellen, we hebben maandag, dinsdag en donderdag gebeld, en William, de student die bij ons in het huisje woont heeft woensdag nog gebeld. Steeds wordt er gezegd dat de loodgieter die dag zal komen, maar er is nog steeds niemand geweest. Toch een beetje gek, dat je weet dat niet heel ver hier vandaan mensen een uur moeten lopen om bij een waterpomp te komen en dat ons water hier gewoon wegspoelt… Op dit moment loopt er even geen water, omdat de waterdruk eraf ligt, maar anders loopt er continu water weg, wat ook zorgt voor een heel irritant geluid.

Gisteren (zaterdag) waren we uitgenodigd voor een bruiloft van een van de artsen (de E.R. dokter, zie boven). Dus wij eerst maar aan Christie en Mary gevraagd wat hier een geschikt kado is om te geven. Iets voor in huis of douche/badspul: dus wij vrijdag douchegel en zeep gehaald en ingepakt in een stukje inpakpapier wat we toevallig in ons huisje vonden. De bruiloft zou om 11.30uur beginnen, dus wij op tijd opgestaan om te douchen en ons in onze netste kleding te hijsen. Stipt om half 12 waren wij er, we waren niet de aller eersten, maar toch wel de 4e en de 5e gast hahaha. Uiteindelijk begon de dienst om 13.15uur, dat is nu Ghana time, haha. Het bruidspaar was donderdag al voor de kerk getrouwd. Er was nu alleen nog een korte ceremonie en een receptie. Er werd natuurlijk begonnen en geëindigd met een gebed en ook tussendoor was het vaak Hallelujah, Praise the Lord en God bless you enz. Maar het was erg leuk om mee te maken hoe een bruiloft in Ghana verloopt. Verder was er net als in Nederland eten bij en werd er een bruidstaart aangesneden. Om kwart voor 4 was het afgelopen. Het was leuk om alle dokters een keer buiten het ziekenhuis om te zien. (zie foto’s) Aan het eind kreeg iedereen een mok met de namen van de bruid en bruidegom erop mee naar huis.

Vandaag (zondag) hebben we eindelijk eens een rondje over de compound van het ziekenhuis gemaakt, langs alle huizen van de artsen, de zusters en de doktersflats, het voetbalveld, tennisbaan en volleybalveld, zodat we weten waar we al 6 weken wonen haha. Werd toch wel een keertje tijd.

Nu nog 3 weekjes stage (wel 14 stagedagen) en dan zijn Wendy en mn vader in Ghana!!! Vrijdag hebben ze hun visum aangevraagd bij de ambassade, waar ze van alles over mij moesten weten; waarom ik in Ghana ben, waar en telefoonnummers. Maar mn vader kan de visa/paspoorten donderdag weer ophalen. Ik ben inmiddels al een leuk beachresort aan het uitzoeken om te logeren! :).

Tot het volgende verhaaltje!!
En iedereen een fijne vakantie! (alvast of misschien alsnog)

Groetjes vanuit Techiman.